Kurzy nabytek

Do naszego mini stadka dołączyły nowe kury :) I nie tylko o tym koledze na górze tu mowa. O nim później :)

Pojechaliśmy na kurzy targ w ubiegłą niedziele. O dziwo zaspaliśmy. Nasz niezawodny budzik - Zośka zaspał.
W rezultacie byliśmy troche za późno - sporo straganów zdążyło się już zwinąć.  Ale sprzedawca, od którego kupowaliśmy ostatnio jeszcze był :)

No i mamy :) Jak to by powiedziała Zośka: TADAAAAM :
(ale zanim przedstawie Nowe trzeba zobaczyć miny starego podwórkowego towarzystwa podczas powitania z koleżankami po fachu:

Te spojrzenia mówią wszystko! :) Tak, musicie mi wierzyć, że kury też mają wyraz twarzy/dzioba :)

Ale nie była tak dramatycznie. Kogut tylko na początku zachował się jak gbur i raczej ordynarnie przywitał nowe panie. Został jednak szybko spacyfikowany. Odpuścił i jest juz spokój.

Mamy więc nową Baronównę, Kostropotkę i Zielononóżkę ( jeszcze bez imienia). Tej ostatniej dokupimy towarzystwo, bo tym razem była tylko jedna. Stara Baronówna wczuła się w rolę i  oprowadza nowe towarzystwo po włościach. Pokazuje gdzie się je, gdzie są najlepsze robaki, kiedy można wyjadać z kocich misek i gdzie są najlepsze miejscówki do znoszenia jajek.

To teraz słów kilka o kogucie.

Oprócz podwórkowego Hrabiego mamy teraz i domowego :) Jego pierwowzorem był oczywiście sam Hrabia, czego dowodem jest ten długi ogon :) Uszyłam go głównie z dżinsowego materiału a reszta to bawełniane i polarowe dodatki. Ma nawet ruchome skrzydła, z czego jestem bardzo dumna :)

Ale dość już o drobiu :) Wybrałam się w końcu na łąkowo/leśny spacer. Po ostatnim starciu z komarami byłam przekonana, że się prędko nie odważę. A tu odwaga się znalazła ( ale chyba bardziej tęsknota) i komarów nie było! Byłam bardzo mocno zdziwiona :)


I od razu, jakby w nagrodę za odwagę spotkałam sarnę z młodymi. Jak to zazwyczaj bywa dzielił nas spory dystans. Podglądanie sarniej rodziny to naprawdę fascynująca sprawa :) Najpierw zobaczyłam malutką, która biegała po łące sama chyba nie wiedząc co by tu ze sobą zrobić. Pewnie mnie zobaczyła i była zaniepokojona. Chociaż tak jak wspominałam zachowałam duuuży dystans, żeby ich nie straszyć. Matka widząc chyba zaniepokojenia małej wyszła z pola żyta a za nią drugi maluch.  Małe biegały. zdawało się jakby chciały się powygłupiać :

                   Po wygłupach postanowiły coś zjeść.

A potem czmychnęły z zarośla :)

W czasie gdy obserwowałam sarnie sceny zauważyłam obok dosłownie morze krzaków jeżynowych :))

Genialny smak :)
Potem odkryłam mnóstwo jeżyn w innym miejscu. W tym tygodniu na pewno wybiorę się po jeżynowe plony z koszyczkiem. I nawet kraść nie będę, bo  rosną na łące po moich Dziadkach :)

Oprócz jeżyn na łące przelatywało wtedy mnóstwo jaskółek. Śmigały czasem metr ode mnie, nisko nad ziemią i tak szybko, że nie sposób było je normalnie uchywycić.
Podoba mi się jednak to rozmyte zdjęci, bo idealnie oddaje klimat tamtej chwili :)

Martwiłam się ostatnio o pokląskwy, których w tym roku zauważyłam znacznie mniej niż dotychczas. W zasadzie nie widziałam ich na polach w tym roku wcale. Na szczęście na tym ostatnim spacerze spotkałam kilka bujających się zawsze na wiotkich gałęziach :)






No i kwitną już nawłocie :) Czyli  potocznie mówiąc mimozy...





Na przeciwległych obrzeżach wsi spotkałam bociana spacerującego po drodze :) A spacerował nie bez przyczyny...po prostu łaził za kombajnem :)

                                  Taki kombajn to już bardzo rzadki widok niestety....

Na koniec zapraszam na jedn z najlepszych deserów jakie jadłam. Co więcej - sama go zrobiłam :)

Tarta jagodowa

Udanego tygodnia :)