Gwiazda nad Bugiem

Sobotę spędziłam nad Bugiem. 

Zaraz koło wsi Szumin, w starorzeczu rzeki grzałam krzesełko towarzysząc mojemu Wujkowi podczas wędkowania.
Na rybach byłam po raz pierwszy :)
Krajobraz przepiękny, drzewa lekko już ozłocone pochylały się nad wodą.  Przez większość dnia jednak nie działo się nic specjalnego: ryby nie brały, pogoda kiepska na robienie zdjęć.
Aż tu nagle pojawił się ON...a właściwie ONA :) piękna Klępa czyli samica łosia
Trzask łamanych gałęzi w lesie na przeciwległym brzegu słyszałam trochę wcześniej. Nie sądziłam jednak, że po 10 minutach wylezie z krzaków łosza :)!

Zachwyceni patrzyliśmy jak zwierz wchodzi powili do rzeki, gapi się na nas, bo dobrze wie, że jest obserwowany, po czym zanurza się w wodzie i spokojnie przepływa przez Bug. Wyszła z wody i spokojnym krokiem powędrowała dalej :)

Chociaż łosia widziałam już nad Biebrzą ale było to podczas wycieczki na studiach....więc trochę się nie liczy ;) Marzyłam o spotkani tego zwierza tak po prostu, gdzieś podczas własnej wyprawy.

I marzenie się spełniło :)

Łoś jest największym i wyjątkowym przedstawicielem jeleniowatych. Stosunkowo łatwo jest go oswoić i z tego powodu już od dawna był wykorzystywany przez człowieka. w byłym Związku Radzieckim starano się udomowić łosia. Miał być wykorzystywany jako zwierzę pociągowe na trudnych do przebycia podmokłych terenach. Jeszcze ciekawsze pomysły mieli w XVIII- wiecznej Szwecji - planowano używać go jako wierzchowca w specjalnych oddziałach wojskowych oraz jako zwierzę pomocne w rozwożeniu poczty :)
(wyczytałam to niedawno w "Encyklopedii przyrody' Skarby polskiej natury; Saaki > parzytstkopytne; wyd. Deagostini )

Łosie to straszne łazęgi - lubią wędrować. Późną jesienią wędrują w poszukiwaniu ostoi zimowych a wczesną wiosną ostoi letnich. Migrują też w poszukiwaniu miłości oraz miejsca do ocielenia się. Często te wędrówki kosztują je życie, bo giną po kołami samochodów lub z rąk kłusowników.

Nad rzeką zachwyciły mnie tez krzewy trzmieliny europejskiej ( Euonymus europaeus ). Piękna roślina, zwłaszcza we wrześniu kiedy pojawiają się jej karminowo różowe owoce w postaci torebek, które po dojrzeniu pękają wysypując pomarańczowe nasiona.

 

  Nad rzeką pojawiła się też na krótko czapla siwa. Była też jej  dużo rzadsza kuzynka - czapla biała ale nie zdążyłam zrobić jej zdjęcia.

Niedzielę za to spędziliśmy na grzybach. Za domem mamy sosnowy młodnik, w któym roi się od maślaków ale tych mam juz po uszy. Ruszyliśmy więc z Piotrkiem dalej w las.
Grzyby jak grzyby....ale te muchomory....jak z bajki o Jasiu i Małgosi.
Jestem nimi oczarowana :)
Oprócz bajkowych czerwonych cudaków odkryłam w lesie też ślady łosia....Coś z tym łosiem jest na rzeczy...:)
Ślady w naszej okolicy widzę od dawna...ale póki co spotkania oko w oko nie było. Wszystko jest jednak na dobrej drodze :)


Mam nadzieję....


Dziękuję Sylwi z bloga biżuteria artystyczna oraz szycie za wyróżnienie :) Bardzo bardzo się ciesze i jest mi niezwykle miło przy każdym takim miłym geście :)

Tymczasem  przesyłam łosiowe pozdrowienia :)